Een nuchter gesprek over groei. Met mijn yogaleraar.

Ik had een prachtig gesprek vanmorgen. Met Theo Smits, Mijn yogaleraar, van Yogaland. En nee, het was niet zweverig, maar juist vol nuchter ondernemerschap. Vol passie deelde hij zijn ideeën met me. Over het oprichten van een platform online én in de ‘echte’ wereld waar mensen bij elkaar komen om inspiratie te vinden over voeding, mindfulness, samenwerken, minimalisme en gezondheid in het algemeen. Binnen no time hadden we de kaders uitgewerkt van iets dat machtig mooi zou kunnen worden: een fysieke, duurzame plek, waar plaats is voor iedereen. Wie onvoldoende middelen heeft om deel te nemen, participeert op een andere manier. Bijvoorbeeld door een dienst te verrichten die past in een wereld waarin we respectvol met elkaar en met de aarde omgaan.

Groei 2.0
Toen ik later naar huis reed en terug dacht aan zijn inspirerende woorden, realiseerde ik me dat ook ik binnen mijn bedrijf áltijd op zoek ben naar groei. Groei in kwaliteit. Groei in samenwerken met mooie mensen. Groei in samen de wereld een stukje mooier maken. Tot zover had ik me nog niet zó helder gerealiseerd dat ook mijn opdrachtgevers zich inderdaad voornamelijk richten op groei, innovatie en ontwikkeling. Elk op hun eigen manier. Wanneer ik niet met dat soort klanten samenwerk voelt het, realiseer ik me meer en meer, zinloos voor me. Want ik wil werk doen dat er toe doet. Dat impact heeft. En dat verandering in gang zet.

Terug naar de kern
Het was een mooi gesprek vanmorgen. Een gesprek dat voor mij de cirkel sloot. Het past bij de mens die ik in de afgelopen jaren geworden ben. Volop bezig met groei, met ontwikkeling. Met vrijheid door te kiezen voor datgene waar ik intrinsiek voor sta. Door elke dag bewust te bewegen, me te richten op goede voeding, door muziek te maken, te ontspannen, en samen met anderen, zowel zakelijk als privé, mooie dingen te ondernemen. Ook minimalisme hoort daarbij: kiezen voor weinig spullen, maar dan wél van goede kwaliteit. Ik geloof heel sterk in doen waar je goed in bent, in het hebben van een vak dat je de wereld laat vergeten. Ik ben nog elke dag opnieuw dankbaar dat ik mijn boterham kan verdienen met schrijven en praten over groei. In welke vorm dan ook. Het geeft een gevoel van vrijheid dat zich nauwelijks beschrijven laat.