interviews conflict
Interview Hogeschool Utrecht
Interview door Anne Kersten (studente Journalistiek - Hogeschool Utrecht)
Opdracht: schrijf een artikel voor Schrijven Magazine
"Het voelt alsof alles op zijn plek komt"
Susan Moonen was een van de gelukkigen. Uit een hele berg manuscripten werd het hare uitgegeven en het resultaat daarvan is sinds november te lezen op internet. Op internet? Ja, want Susan Moonen heeft haar boek alleen maar op e-book uitgegeven: een marketingtruc om naamsbekendheid te verwerven.
Maar waarom is het verhaal van Susan Moonen uitgekozen om belicht te worden? Omdat Susan niet de zoveelste schrijfster is, die haar droom gaat verwezenlijken op 20-jarige leeftijd. Om precies te zijn is Susan pas na zo'n bijna 30 jaar haar droom gaan najagen: als kind wilde ze al schrijfster worden, maar pas vorig jaar is ze begonnen met het waarmaken van deze droom. Op haar 19e rolde ze het bankwereldje in en daar heeft ze bijna 18 jaar gewerkt, tot het begon te kriebelen. Dit omdat haar oudste dochter aan haar vroeg waarom ze haar droom nooit waargemaakt had. En nu ze deze droom aan het verwezenlijken is, lijken alle puzzelstukjes voor haar op hun plaats te vallen.
"Dit boek is eigenlijk een samenraapsel van alle boeken die ik ooit wilde schrijven." Bij het schrijven van haar eerste boek merkte Susan dat het boek soms 'een loopje met haar nam.' Halverwege werd het eind heel anders dan van te voren gedacht en daardoor werd er veel herschreven. Maar uiteindelijk bleek dat ze toch een soort structuur handhaafde: Susan begint namelijk met het schrijven van het eind. Bij haar debuut, maar ook bij het tweede boek: allebei is ze begonnen met het allerlaatste hoofdstuk. Het schrijven van een boek is voor mij net als schilderen, ik plaats de kaders en vul het daarna in met woorden." Maar nu ze erop terugkijkt vindt ze dat gestructureerde wel vreemd: "Het is een contrast. Schrijven is een creatief vak, maar om het voor mij te laten werken, stop ik het in hokjes. Spreek 10 schrijvers en allen geven ze andere antwoorden. Dit is gewoon hoe ik het zie." Maar dit betekent niet dat ze haar visie niet wil geven aan toekomstige schrijvers. Nee, ze heeft wel duidelijk een aantal tips voor aanstormende talenten: zo moet je gedisciplineerd en, gemotiveerd zijn en hard willen werken. Susan is er oner meer tussen gekomen, omdat ze slim gebruik maakte van de nieuwsgierigheid van de mens. Ze was actief op de sociale media en liet weten waar ze mee bezig was, zo wist de uitgever wie ze was toen ze deze benaderde. Dus schroom niet: laat de wereld weten waar je mee bezig bent en maak die meters. Maar het belangrijkste is een doel hebben! Want zoals Susan het voor ogen heeft: "Ik heb een doel en dat wil ik dan ook bereiken."
Opdracht: schrijf een artikel voor Schrijven Magazine
"Het voelt alsof alles op zijn plek komt"
Susan Moonen was een van de gelukkigen. Uit een hele berg manuscripten werd het hare uitgegeven en het resultaat daarvan is sinds november te lezen op internet. Op internet? Ja, want Susan Moonen heeft haar boek alleen maar op e-book uitgegeven: een marketingtruc om naamsbekendheid te verwerven.
Maar waarom is het verhaal van Susan Moonen uitgekozen om belicht te worden? Omdat Susan niet de zoveelste schrijfster is, die haar droom gaat verwezenlijken op 20-jarige leeftijd. Om precies te zijn is Susan pas na zo'n bijna 30 jaar haar droom gaan najagen: als kind wilde ze al schrijfster worden, maar pas vorig jaar is ze begonnen met het waarmaken van deze droom. Op haar 19e rolde ze het bankwereldje in en daar heeft ze bijna 18 jaar gewerkt, tot het begon te kriebelen. Dit omdat haar oudste dochter aan haar vroeg waarom ze haar droom nooit waargemaakt had. En nu ze deze droom aan het verwezenlijken is, lijken alle puzzelstukjes voor haar op hun plaats te vallen.
"Dit boek is eigenlijk een samenraapsel van alle boeken die ik ooit wilde schrijven." Bij het schrijven van haar eerste boek merkte Susan dat het boek soms 'een loopje met haar nam.' Halverwege werd het eind heel anders dan van te voren gedacht en daardoor werd er veel herschreven. Maar uiteindelijk bleek dat ze toch een soort structuur handhaafde: Susan begint namelijk met het schrijven van het eind. Bij haar debuut, maar ook bij het tweede boek: allebei is ze begonnen met het allerlaatste hoofdstuk. Het schrijven van een boek is voor mij net als schilderen, ik plaats de kaders en vul het daarna in met woorden." Maar nu ze erop terugkijkt vindt ze dat gestructureerde wel vreemd: "Het is een contrast. Schrijven is een creatief vak, maar om het voor mij te laten werken, stop ik het in hokjes. Spreek 10 schrijvers en allen geven ze andere antwoorden. Dit is gewoon hoe ik het zie." Maar dit betekent niet dat ze haar visie niet wil geven aan toekomstige schrijvers. Nee, ze heeft wel duidelijk een aantal tips voor aanstormende talenten: zo moet je gedisciplineerd en, gemotiveerd zijn en hard willen werken. Susan is er oner meer tussen gekomen, omdat ze slim gebruik maakte van de nieuwsgierigheid van de mens. Ze was actief op de sociale media en liet weten waar ze mee bezig was, zo wist de uitgever wie ze was toen ze deze benaderde. Dus schroom niet: laat de wereld weten waar je mee bezig bent en maak die meters. Maar het belangrijkste is een doel hebben! Want zoals Susan het voor ogen heeft: "Ik heb een doel en dat wil ik dan ook bereiken."
